Dag 4 Shenzhen
Vandaag is er regen voorspeld dus besluiten we naar Shenzhen te gaan.
Dit is een soort van commercial district net over de grens China in. Je mag hier als toerist naar toe vanuit HK, je koopt dan een visa voor 5 dagen en dan mag je alleen Shenzhen in en uit.
Na wat research gedaan te hebben gaan we op pad..
We zitten in de metro om er na 2 haltes achter te komen dat we de paspoorten vergeten zijn...jezus echt heel dom.. Dus weer terug, (gelukkig waren we niet ver van huis) paspoorten opgepikt en weer terug in de metro. Ach ja..
Het is een metro ritje van ca 40 minuten en we stappen uit op het station Lo Wu en gaan werkelijk een andere wereld in. We hebben hier nergens fotos van kunnen maken want die Chinezen nemen de grenzen heel serieus. We gaan door tientallen poortjes en hekjes om vervolgens een visa aanvraag in te vullen bij loket 1, foto maken in hokje, door naar loket 2 om af te rekenen en uiteindelijk bij loket 3 krijgen we het felbegeerde visa sticker in ons paspoort. It took some time...
Dan gaan we pas echt door de douane, met ons visum, maar er moet nog een papiertje ingevuld worden. Inmiddels kennen wij alledrie ons paspoortnummer uit ons hoofd. :-)
Nadat we de rugzak en mijn handtas nog door de scanner hebben gedaan lijkt het erop dat we in China zijn.
We stappen buiten en lopen zo het Lo Wu winkelcentrum in. Sem is helemaal in zijn nopjes want hier gaan we schoenen kopen. We worden meteen aangesproken door zo goed als iedereen, of we "lookie lookie in my shop" komen doen. "What you need, Gucci, Rolex?" " I have best price"
Pfff, we slaan de eerste paar Chinezen van ons af en willen zelf even lookie lookie doen.
Maar het lukt, we gaan zelf een klein shopje in. Je moet je voorstellen dat het een winkelcentrum van 5 verdiepingen is, gevuld met allemaal winkeltjes van 1,5 bij 1,5 meter. Vol met tassen, horloges, schoenen, you name it.
Als we dan binnen staan en op ons gemak het eea aan het bekijken zijn breekt er ineens een soort paniek uit bij de verkopers van de winkeltjes. Als een malle trekt ons chinees vrouwtje de gordijnen van haar winkeltje dicht, lichten gaan uit, de spulletjes die aan de buitenkant stonden worden naar binnen gesmeten en de deur gaat vervolgens op slot.
"Solly solly, police checking now" Ik pies bijna in mijn broek van het lachen. Wauw, wat een snelheid. Duidelijk dat ze dit vaker doen. Wij mogen gewoon in het winkeltje blijven, maar als de politie op deze verdieping is dan moet het licht even uit. Het meisje blijft zich verontschuldigen en beloven dat we een goeie prijs krijgen zometeen ;-)
Wij vinden het wel lachen, leuk om mee te maken. In gebrekkig Engels legt ze uit dat de politie 2x per dag komt "controleren".
We hebben het niet helemaal begrepen, maar we vermoeden sterk dat er eea omgekocht moet worden.
Anyway, als de rust is wedergekeerd begint het onderhandelen. Zij noemen een belachelijk hoge prijs, ik een belachelijk lage prijs en dan spelletje van " Nooooo miss, you crazy price" waarop ik zeg " no you give me crazy price" we doen er nog wat bij en zij er wat, dan lopen we weg, want ik kan echt niet meer betalen. Vervolgens zijn we 5 meter de winkel uit en roept ze ons terug, met " Final best price"
Hilarisch spel wel hoor :-) Dit doen zo een paar keer. In de winkels krijg je gewoon boeken in je handen met daarin werkelijk ALLE MERKEN tassen schoenen horloges, echt alles! En de kwaliteit is zo mooi, echt onbegrijpelijk! Je wijst in de boeken aan wat je wilt zien en er wordt een kerel weggestuurd (naar een magazijn ofzo?) en komt even later terug met "the goods".
"Het is een serieuze sport" zegt Sem. Die vind het helemaal mooi, "ons moederke allemaal onderhandelen" :-)
Al met al zijn we goed geslaagd en redelijk uitgeput eind vd middag.
We besluiten lekker terug naar het hotel te gaan, de spullen weg te leggen en wat te gaan eten.
Dus wij dachten gewoon hoppetee China weer uit te lopen en hup op de metro te stappen. Maar nee hoor, niks is minder waar, er moeten eerst weer formulieren ingevuld worden, stempels gezet worden, vingerafdrukken, serieus lang in de ogen kijken voordat we weer HK in mogen.
Terug in het hotel worden de aankopen nog even goed bekeken en hebben de mannen inmiddels hun praatjes weer gevonden. "Ja, je moet gewoon kei hard onderhandelen, no mercy, tough bitches"
Tuurlijk, maar daar moest mama het woord doen ;-)
We gaan snel op pad om te eten, we stappen een willekeurig tentje binnen. Op de kaart staan hele summiere engelse omschrijvingen.. dus we gokken op iets met chicken, beef en vegetables..fingers crossed.
Oke, dat van Mike ziet er prima uit, mijn kip daarentegen...ziet er nog teveel als kip uit. Ieuw..
Ik eet wat van de rijst en de groentje maar de kip is a no no.
Daarna nog even naar Sneaker street, ja de naam zegt het al; een straat vol winkels met sneakers. Er zitten volgens mij 4 Adidas winkels. Dus bij de 2de ben ik al afgehaakt. Ik wacht buiten wel...
Mike en Sem struinen kei hard door vele vele winkel... ooh ik ben helemaal "kepot" moe.
Dan eindelijk terug naar het hotel. Intussen is er ook nog een flinke stortbui los gekomen, maar die duurt niet langer dan 10 minuten en het is weer droog. Het blijft overigens wel gewoon 30 graden.
Nu net terug in het hotel, lekker douchen en lekker in bed tv kijken/ipadden/youtuben, wat iedereen wil.
Weer een geweldige dag gehad, benieuwd wat morgen ons gaat brengen :-)
(Oh, by the way; ook kennisgemaakt met de Chinese toilet... jep, een squat toilet...
Nadat ik al in het hokje stond kwam ik erachter dat er geen toiletpapier hangt.. oke, dus hokje weer uit, zoeken zoeken, hmm dan maar vragen aan willekeurige vrouw, die helpt me uiteindelijk met een ingewikkeld apparaat waar je met een QR code gratis kakpapier uit kan halen. Maar dus alleen als je Chinees kunt lezen.)
Dit is een soort van commercial district net over de grens China in. Je mag hier als toerist naar toe vanuit HK, je koopt dan een visa voor 5 dagen en dan mag je alleen Shenzhen in en uit.
Na wat research gedaan te hebben gaan we op pad..
We zitten in de metro om er na 2 haltes achter te komen dat we de paspoorten vergeten zijn...jezus echt heel dom.. Dus weer terug, (gelukkig waren we niet ver van huis) paspoorten opgepikt en weer terug in de metro. Ach ja..
Het is een metro ritje van ca 40 minuten en we stappen uit op het station Lo Wu en gaan werkelijk een andere wereld in. We hebben hier nergens fotos van kunnen maken want die Chinezen nemen de grenzen heel serieus. We gaan door tientallen poortjes en hekjes om vervolgens een visa aanvraag in te vullen bij loket 1, foto maken in hokje, door naar loket 2 om af te rekenen en uiteindelijk bij loket 3 krijgen we het felbegeerde visa sticker in ons paspoort. It took some time...
Dan gaan we pas echt door de douane, met ons visum, maar er moet nog een papiertje ingevuld worden. Inmiddels kennen wij alledrie ons paspoortnummer uit ons hoofd. :-)
Nadat we de rugzak en mijn handtas nog door de scanner hebben gedaan lijkt het erop dat we in China zijn.
We stappen buiten en lopen zo het Lo Wu winkelcentrum in. Sem is helemaal in zijn nopjes want hier gaan we schoenen kopen. We worden meteen aangesproken door zo goed als iedereen, of we "lookie lookie in my shop" komen doen. "What you need, Gucci, Rolex?" " I have best price"
Pfff, we slaan de eerste paar Chinezen van ons af en willen zelf even lookie lookie doen.
Maar het lukt, we gaan zelf een klein shopje in. Je moet je voorstellen dat het een winkelcentrum van 5 verdiepingen is, gevuld met allemaal winkeltjes van 1,5 bij 1,5 meter. Vol met tassen, horloges, schoenen, you name it.
Als we dan binnen staan en op ons gemak het eea aan het bekijken zijn breekt er ineens een soort paniek uit bij de verkopers van de winkeltjes. Als een malle trekt ons chinees vrouwtje de gordijnen van haar winkeltje dicht, lichten gaan uit, de spulletjes die aan de buitenkant stonden worden naar binnen gesmeten en de deur gaat vervolgens op slot.
"Solly solly, police checking now" Ik pies bijna in mijn broek van het lachen. Wauw, wat een snelheid. Duidelijk dat ze dit vaker doen. Wij mogen gewoon in het winkeltje blijven, maar als de politie op deze verdieping is dan moet het licht even uit. Het meisje blijft zich verontschuldigen en beloven dat we een goeie prijs krijgen zometeen ;-)
Wij vinden het wel lachen, leuk om mee te maken. In gebrekkig Engels legt ze uit dat de politie 2x per dag komt "controleren".
We hebben het niet helemaal begrepen, maar we vermoeden sterk dat er eea omgekocht moet worden.
Anyway, als de rust is wedergekeerd begint het onderhandelen. Zij noemen een belachelijk hoge prijs, ik een belachelijk lage prijs en dan spelletje van " Nooooo miss, you crazy price" waarop ik zeg " no you give me crazy price" we doen er nog wat bij en zij er wat, dan lopen we weg, want ik kan echt niet meer betalen. Vervolgens zijn we 5 meter de winkel uit en roept ze ons terug, met " Final best price"
Hilarisch spel wel hoor :-) Dit doen zo een paar keer. In de winkels krijg je gewoon boeken in je handen met daarin werkelijk ALLE MERKEN tassen schoenen horloges, echt alles! En de kwaliteit is zo mooi, echt onbegrijpelijk! Je wijst in de boeken aan wat je wilt zien en er wordt een kerel weggestuurd (naar een magazijn ofzo?) en komt even later terug met "the goods".
"Het is een serieuze sport" zegt Sem. Die vind het helemaal mooi, "ons moederke allemaal onderhandelen" :-)
Al met al zijn we goed geslaagd en redelijk uitgeput eind vd middag.
We besluiten lekker terug naar het hotel te gaan, de spullen weg te leggen en wat te gaan eten.
Dus wij dachten gewoon hoppetee China weer uit te lopen en hup op de metro te stappen. Maar nee hoor, niks is minder waar, er moeten eerst weer formulieren ingevuld worden, stempels gezet worden, vingerafdrukken, serieus lang in de ogen kijken voordat we weer HK in mogen.
Terug in het hotel worden de aankopen nog even goed bekeken en hebben de mannen inmiddels hun praatjes weer gevonden. "Ja, je moet gewoon kei hard onderhandelen, no mercy, tough bitches"
Tuurlijk, maar daar moest mama het woord doen ;-)
We gaan snel op pad om te eten, we stappen een willekeurig tentje binnen. Op de kaart staan hele summiere engelse omschrijvingen.. dus we gokken op iets met chicken, beef en vegetables..fingers crossed.
Oke, dat van Mike ziet er prima uit, mijn kip daarentegen...ziet er nog teveel als kip uit. Ieuw..
Ik eet wat van de rijst en de groentje maar de kip is a no no.
(Kip met bot en bloed..)
Daarna nog even naar Sneaker street, ja de naam zegt het al; een straat vol winkels met sneakers. Er zitten volgens mij 4 Adidas winkels. Dus bij de 2de ben ik al afgehaakt. Ik wacht buiten wel...
Mike en Sem struinen kei hard door vele vele winkel... ooh ik ben helemaal "kepot" moe.
Dan eindelijk terug naar het hotel. Intussen is er ook nog een flinke stortbui los gekomen, maar die duurt niet langer dan 10 minuten en het is weer droog. Het blijft overigens wel gewoon 30 graden.
Nu net terug in het hotel, lekker douchen en lekker in bed tv kijken/ipadden/youtuben, wat iedereen wil.
Weer een geweldige dag gehad, benieuwd wat morgen ons gaat brengen :-)
(Oh, by the way; ook kennisgemaakt met de Chinese toilet... jep, een squat toilet...
Nadat ik al in het hokje stond kwam ik erachter dat er geen toiletpapier hangt.. oke, dus hokje weer uit, zoeken zoeken, hmm dan maar vragen aan willekeurige vrouw, die helpt me uiteindelijk met een ingewikkeld apparaat waar je met een QR code gratis kakpapier uit kan halen. Maar dus alleen als je Chinees kunt lezen.)
Wat een avontuur, Hong Kong! Wij zijn er net na de handover geweest. Toen ook al een bijzondere wereld. Zeker naar de markt bij Aberdeen gaan! En de Peak by sunset. Heb jullie verslag gevonden via AA forum, of was het FF?
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je meeleest!
BeantwoordenVerwijderen( de markt in Aberdeen ga ik even opzoeken!)